Oerbos!

Zondagochtend 

Op het gemakkie reden we stad uit. Je kon een kanon afschieten in de straten, zo stil was het. En dat bleef zo gedurende de rest van de route. Ook in de dorpjes waren maar weinig mensen op straat. Meer dan 85% van de Polen is katholiek en een groot deel daarvan gaat op zondag naar de kerk. Dus lekker rustig, dwz op een paar levensgevaarlijke Poolse inhaalacties na, reden we dwars door Polen richting de oostgrens met Wit-Rusland.

We hebben alle tijd en nemen de toeristische route, geen snelwegen vandaag. Onderweg was er genoeg te zien: kraampjes waar potten met blauwe bessen en jam te koop waren, veel, echt heel veel ooievaars(nesten) met al behoorlijk grote jongen, uitgestrekte velden vol maïs en zonnebloemen afgewisseld met bossen en zelfs een heuse heiligenprocessie (inclusief megafoon), gewoon op de doorgaande weg. En soms rijden we zomaar ineens, zonder waarschuwing vooraf, weer op een wasbordweg 😳. 

Vandaag wordt trouwens ook de Opstand van Warschau herdacht. Op tv zien we beelden van enorme mensenmassa's en vuurwerk op de pleinen in de hoofdstad. Best gek om te zien, afstand houden? Waarom zouden we? Op veel plekken hier lijkt COVID-19 trouwens - in ieder geval als je op het gedrag van de mensen moet afgaan - een zaak van het verleden. Bij het inchecken in het hotel in Bialowieza werd dan wel weer onze temperatuur gemeten .....

Bialowieza is een dorp in het enige laaglandoerbos dat nog over is in Europa en dat de grens vormt tussen Polen en Wit Rusland: het Woud van Bialowieza. Ooit leefde hier de wisent, de Europese Bison; de laatste van zijn soort in het wild werd in 1919 helaas gedood maar 10 jaar later al werden er met succes weer gefokte dieren  uitgezet. Vandaag de dag leven er zo'n 4.000 in Europa, waarvan 1.100 in Polen En daar zijn we natuurlijk benieuwd naar. Kans dat we hem in het wild gaan zien is minimaal natuurlijk maar "you just never know" 🙂 

We zijn natuurlijk in een bijzonder gebied dus dat daar meer mensen op af komen, hadden we wel verwacht, maar dat het zó druk zou zijn ... Het is echt een heel commercieel dorp, het lijkt wel Valkenburg. Het barst hier van de hotels, b&b's, restaurantjes, winkeltjes en zo voorts. Het aantal buitenlandse toeristen (verreweg het merendeel Nederlanders trouwens) valt dan wel weer mee, dus de groepen met een Engelstalige gids waar we ons bij aan sluiten, zijn meestal relatief klein. 

Bij het informatiecentrum kregen we te horen dat er later in de middag een wandeling met gids gepland stond. Aangezien dat nog een paar uur zou duren, besloten we het plaatselijke "Bison reservaat" te bezoeken. Dit ligt ongeveer 5 kilometer verderop, is meer een mini dierentuin met maar een paar beesten (1 lynx, 1 wolf, en paar hertjes en bisons, een vrij depressief uitziende kruising tussen een bison en een rund en nog wat wilde zwijnen) dus eigenlijk mag het ook die naam niet hebben, maar het was wel even leuk om rond te wandelen.

Om even over vieren verzamelden we voor een wandeling van 4 uur met gids Patryk door het oerbos. Met zes Nederlanders (naast ons nog een koppel en twee studievrienden) gingen we in de regen op pad, terwijl, bijna professor, Patryk honderduit vertelde over het hele ecosysteem, de bomen, planten, schimmels en vooral het dode hout: dé bron van al het leven in het oerbos. 

Datzelfde oerbos staat trouwens deze tijd van het jaar ook beter bekend als het "Kingdom of the Killer Mosquitos". Voordat we het feitelijke oerbos in gingen (het was gelukkig gestopt met regenen), smeerden we ons helemaal in met anti-muggenspul en nóg lagen we behoorlijk "onder vuur". 

Wat bijzonder is, is dat ze hier heel veel aan onderzoek doen en dat veel alleen maar verklaarbaar is door ook de  menselijke factor mee te nemen. En oerbos mag alleen maar zo heten als het hele systeem nooit onderbroken is geweest. Of dat zo is, kunnen ze analyseren uit de de lagen veengrond in het bos.

Lang geleden was dit het jachtterrein van de Russische tsaar. Één keer jagen kostte 8 jaar voorbereiding, voornamelijk ervoor zorgen dat er genoeg dieren waren om op te jagen. Nou ja, jagen, de tsaar hield er de gewoonte op na om op zijn balkon te zitten en daar vandaan te schieten op het wild dat over zijn gazon werd gejaagd ..... Andere tijden zullen we maar zeggen.

In dit bos leeft naast alle flora nog steeds ook veel fauna: 13 lynxen, ca 6 wolvenfamilies, veel hertjes en natuurlijk de wisenten. Maar als je die wilt zien, moet je om 3 uur opstaan en daar hadden wij deze keer geen zin in. Al met al was het een prima wandeling in goed gezelschap.

Nadat we afscheid namen van Patryk (wat een bevlogen man, erg leuk!) zijn we met de twee studievrienden nog wat gaan eten in een plaatselijk restaurant en wisselden we (reis)verhalen uit.

Top afsluiting van een mooie reisdag en de (voorlopig) laatste avond in Polen!