At The Car Wash

07-08-2014 Dag 13

Na een matige nacht, te veel wind, dus te veel geklapper van de tent, op tijd het bed uit. Vandaag gaan we eens kijken wat het binnenland in petto heeft en wat onze auto aan kan. We gaan een gebied in waar je alleen met een 4x4 kan rijden.

IJsland kent 3 soorten wegen. De A-wegen, geasfalteerd met een maximum snelheid van 90 km/h, de B-wegen, dit zijn in de regel gravelwegen met een maximum snelheid van 80 km/h (deze beide wegen lopen vaak in elkaar over) en de F-wegen. Deze laatste categorie bestaat vooral uit wegen in het binnenland. 

Vaak zijn de F-wegen tussen oktober en mei gesloten omdat ze dan onbegaanbaar zijn. In de zomermaanden zijn ze uitsluitend berijdbaar met 4x4 aangedreven auto’s, als ze al voor verkeer worden vrijgegeven. Met regelmaat kruisen deze wegen kleine rivieren. Altijd oppassen geblazen omdat de meeste kleine rivieren net zo goed 0.5-1 m diep kunnen zijn en vaak een krachtige stroming hebben. Maar als de weg door de rivier loopt, zou je er - in principe - door heen moeten kunnen rijden. Ons doel van vandaag , Askja, een oude vulkaankrater, is alleen te bereiken via die de F-wegen. Eens kijken uit welk hout onze kleine Nissan gesneden is. Nou, die hield zich prima, tig rivieren en stroompjes doorkruist zonder problemen, maar het was wel spannend! (zie de video's).

Met een gemiddelde snelheid van slechts 30 km/h  duurde het ruim 3 uur eer we onze eindbestemming bereikte. Het landschap was bijzonder, grote brokken lava die ooit uit een vulkaan zijn gespuugd in een woestijn-/maanlandachtig landschap. Een landschap waar bijvoorbeeld ook NASA-astronauten getraind worden Ook een landschap dat het decor vormde voor SciFi-films, zoals “Oblivion” met Tom Cruise. Al met al, ruig, onherbergzaam én indrukwekkend (http://nl.wikipedia.org/wiki/Askja).

Naarmate we dichter bij de kraterrand kwamen, des te slechter werd het weer. Het werd mistiger en mistiger … zouden we überhaupt nog wel iets kunnen zien? Boven konden we de auto parkeren en moesten vervolgens nog 2,5 km wandelen voordat we op de kraterrand waren. Eenmaal uit de auto bleek het verstandig te zijn om geheel in regenkleding de vulkaan te bewandelen. Het stormde bijna. En die regen, in combinatie met een vinnige wind, bleef maar komen. Het ging op een bepaald moment zelfs hagelen!

De wandeling heen duurde ruim 45 minuten (en helaas dus ook weer 45 minuten terug). Nou ja wandeling, het was glibberen, glijden, strompelen etc. over lava, door de modder en over ijsvlakten. En het weer werd zo slecht dat we inderdaad weinig van de meren in de krater konden zien. Toppunt was dat we zelfs het “gastenboek” bij de gedenksteen voor 2 Duitse onderzoekers, niet konden tekenen omdat de pen het niet deed …... Gauw terug!

=========

07-08-2014 Day 13

After yet again a windy night – so, little sleep – we got up pretty early. Today we would find out what there is to see in the Highlands. And we will find what our car can handle. We would enter an area where only 4x4 cars can drive.

There are 3 kinds of roads in Iceland. A-road, tarmac and a maximum speed of 90 km/h, B-roads, gravel roads with a maximum speed of 80 km/h (you often go from A to B and back again) and F-roads. These roads are mainy in the Highlands.

Most F-roads are closed from October till June and in summer you can only dirve there with a 4x4. And these roads often cross rivers … Always be careful, because even small rivers can be rather deep and there often is a strong current.  Our destination today, Askja, an old caldera, can only be reached by these F-roads.

With an average speed of only 30 km/h it took us more than 3  hours to reach Askja. The scenery was otherwordly: big chunks of lava in a desert like or lunar landscape. In these surroundings NASA-astronauts are trained and it is also often the set for SciFi-movies like “Oblivion” with Tom Cruise (http://nl.wikipedia.org/wiki/Askja).

The closer we got to the caldera the worse the weather got. It was foggy, there was a strong wind and it kept on raining. We wondered if it would be possible to see anything at all. We had to walk for 2, 5 km before we reached the caldera, it was wet, wet, wet and cold. We struggled through lava, mud and ice …. All that to deliver you the perfect pictures. Well, not today.  

The walk took us 45 minutes (one way) and was quite hard. In the end we could almost see nothing of the crater lakes. And to top it off, we couldn’t even sign the guestbook at the memorial stone …. Time to hurry back!