Schaapjes tellen

10 augustus 2014 - Kirkjubæjarklaustur, IJsland

10-08-2014 Dag 16

Apart begin van de dag. Rond half zes bewoog de tent en werd er druk om de tent heen gelopen. Vast een paar kinderen die veel te vroeg op waren. Dus wij: “Hé, stil een beetje!” En het werd stil, blik naar buiten: een paar schapen keken ons behoorlijk schaapachtig aan. Kennelijk hadden wij de tent middenin hun “graas-route” neergezet.

Een paar uur later waren we na het standaard camping-ontbijt (eieren met spek, campingkoffie en campingthee) weer op weg. Het doel van vandaag, de top van de vulkaan Laki. Een rit van slechts 38 km, maar wel over een F-weg. De trouwe lezer weet het dus al, een uitdaging en “river crossings”.

De reis van slechts 38 km duurde bijna 2,5 uur. Los van al de keren dat we stil stonden om onze trouwe lezers te voorzien van de mooie plaatjes van de omgeving, was het gewoon een lastige weg en moesten er meerdere rivieren overgestoken worden, dat wil zeggen, zonder brug dus. Dat blijft spannend, vooral wanneer er serieuze waarschuwingsborden voor de rivier staan (zie foto&video).

De nu slapende vulkaan Laki was in de 18e eeuw voor het laatst actief. In 1783 om precies te zijn. Maar toen was het ook goed raak. De uitbarsting bracht veel schade aan aan het hele zuidoosten van IJsland, met name het dorpje waar we nu vlakbij kamperen: Kirkjubæjarklaustur (drie keer woordwaarde).

Het verhaal gaat dat predikant Jón Steingrimsson zijn volgelingen in de kerk toesprak dat het hun schuld was dat dit onheil over de stad kwam. Een heftige preek over alle zonden die zijn volgelingen hadden begaan, volgde. Een hel op aarde hadden ze over zich geroepen. Tegen de tijd dat de preek over was, stopte ook de lavastroom net voor de stad. Natuurlijk beloofden alle volgelingen zich voortaan te gaan gedragen na dit wonder.........

De rit was prachtig. Afwisselend landschap, soms onwerkelijk. Op andere plekken leek het een maanlandschap begroeid met mos. Eenmaal aangekomen bij Laki maakten we een korte wandeling over het lavaveld (meer info: http://www.vatnajokulsthjodgardur.is/english/education/west/laki-craters/), Paul ging de vulkaan op om, met gevaar voor eigen leven, mooie foto’s te schieten, terwijl Hilke een goed gesprek met de plaatselijke ranger voerde.

Nog één nachtje naast de waterval (daar val je lekker bij in slaap) en morgen verder naar het zuidwesten.

====

10-08-2014 Day 16

Curious start of the day. Around half past five the tent was moving and we heard footsteps around it. Probably a few kids we thought. So we yelled: quiet please and it got quiet. A few sheep were looking at us as if we had insulted them. Apparantly we put our tent in the middle of their daily route. ….

A few hours later we got up, had breakfast and went on our way. Destination: Laki crater. Only 38 km’s but via an F-road: so a challenge and “many rivers to cross”. 

The drive took us almost 2,5 hours: the road was quite challenging and there were several rivers crossings: always exciting especially with alle the warning signs.

Laki is now extinct but has been very active in the 18th century (1783). The eruption destroyed a lot in the Southeast and mainly in “our” town Kirkjubæjarklaustur.

Rumour has it that the local priest Jón Steingrimsson told his people that they it was their fault because of all the sins they had committed. At het end of the sermon, the lava flow stopped just before town. Since then they are very well behaved ....

The journey was magnificent. Once at our destination we made a short walk and Paul climbed the crater while Hilke had a conversation with the local ranger (http://www.vatnajokulsthjodgardur.is/english/education/west/laki-craters/).

One more night next to the waterfall and tomorrow we will go further west.   

Foto’s

2 Reacties

  1. Truus Tol:
    11 augustus 2014
    De mannen moeten altijd wel het uiterst uit de kan halen.
    Dan maar liever schaapjes tellen!
  2. Annemarie:
    11 augustus 2014
    Blijft leuk te lezen jullie dagboek