Last, but not least!

Met de langste gids uit de stad, Victor (2,09), tevens fotograaf en documentairemaker, gaan we op onze laatste dag de natuur in: een Arctic Fjord Tour. We gaan langs diverse fjords en twee eilanden, Kvaløya en Håtøya.

Veel in en uit het busje dus met een klein groepje: 15 personen uit Canada, de VS, Iran, Kroatië en Noorwegen, behoorlijk internationaal gezelschap. Tromsø is sowieso heel internationaal, vanwege de mooie natuur, maar ook vanwege de Arctic University. Beiden leveren veel werkgelegenheid op: in onderzoek, onderwijs en toerisme. Het heeft 80.000 inwoners, meer dan 100 nationaliteiten en de gemiddelde leeftijd ligt net onder de 30. Ongekend voor Europese begrippen.

We verlaten de stad door een tunnel van 6 kilometer lang met 5 rotondes. Iedere rotonde heeft een kleur en als er wat er gebeurt en je moet hulpdiensten infomeren, gewoon de kleur van de rotonde melden. Er is daar ook een ondergrondse parkeergarage met een capaciteit voor 900 auto's, die vooral in de winter gebruikt wordt door eigenaren van oldtimers en er is een atoom-schuilbunker. 

Twee maanden lang komt de zon hier niet boven de horizon. Het licht dat er is, tussen 10 uur 's ochtends en 2 uur 's middags, is de reflectie via water en sneeuw. Maar dat levert wel mooie pastelkleurige luchten op. Op de dag dat de zon voor het eerst weer boven de horizon piept, ergens in januari, gaat iedereen meteen naar buiten, ongeacht wat ze aan het doen zijn. Iedereen wil weer heel even de zon op de huid te voelen. 

Vandaag is het prachtig "foto-weer", heel kalm, heldere, droge lucht, (nog?) niet te koud. Het wordt een mooie dag.

Er is heel veel vliegverkeer in Noorwegen. En zeker hier in het noorden; zo is in Tromsø het enige ziekenhuis in Noord Noorwegen en ook voor de tandarts moeten ze helemaal hierheen. Vliegen is hier dus net als de bus nemen. Soms is de totale vliegtijd maar 1 uur (met soms maar een kwartiertje vliegen) maar met 5 "haltes" kan de totale reistijd wel 4 of 5 uur zijn.  

Eerste stop is op het kleine eilandje Håkøya, bij het monument voor het slagschip Tirpitz, zusterschip van de Bismarck, dat hier in november 1944 werd gebombardeerd en tot zinken gebracht. De bemanning wilde naar de kust zwemmen, maar dat redt niemand, want na een tijdje in het (hele) koude water verkrampen de spieren en zink je alsnog. Vreselijke dood (ook al betrof het de vijand). 

Deze omgeving is al heel lang bewoond geweest. De Warme Golfstroom gaat langs en door dit gebied, dus altijd open, stromend water en dus voedselzekerheid. Victor vertelt honderduit over Tromsø, de natuur, de geschiedenis, Noorwegen in het algemeen, zijn eigen omzwervingen en ondertussen genieten wij van het ene mooie plekje na het andere. Op de laatste stop, een  zandstrandje blijven we wat langer. We drinken warme chocolademelk en eten er een paar typisch Noorse lekkernijen bij zoals lefse (plat brood met zoetigheid ertussen, heerlijk!). 

Op de terugweg werden we aan het eind van onze straat afgezet, heel attent. De laatste avond trakteerden we onszelf op een heerlijk etentje bij Fiskekompaniet! Echte aanrader voor visliefhebbers en een mooie afsluiter van een bijzondere week. 

Dank voor alle leuke reacties en geïnteresseerde vragen, altijd weer zo leuk dat jullie actief online meereizen. Graag tot de volgende! 🙂