Eindeloze, koude vlaktes

Drie dagen met een jeep door enorm ruig en onherbergzaam gebied, van SPdA in Chili naar Uyuni in Bolivia. We worden (te vroeg) opgehaald en vervolgens bij de douane gedropt in hetzelfde dorp. In de bus zat ook nog een groep van 6 Braziliaanse meiden die onophoudelijk bezig waren met kletsen, met make up en crèmes, er werden zelfs wenkbrauwen geepileerd; een iets andere voorbereiding dan de onze ... Het leek trouwens wel of iedereen vandaag richting Bolivia vertrok want er stond een behoorlijke rij. Toch nog redelijk snel zijn we echter weer een stempel rijker en stappen we in de bus naar de Boliviaanse grens. In tegenstelling tot "normaal" is dat hier niet 500m verderop maar bijna 50 kilometer. We zijn dus een behoorlijke tijd officieel niet in Chili maar ook nog niet in een andere land ... verdwalen kan echter niet, er is maar 1 weg en die stijgt snel. Tegen de tijd dat we bij de Boliviaanse douane zijn, zitten we alweer op 4.200m. Vanaf nu dus weer voortdurend: water drinken, insmeren (de lucht is enorm droog), coca kauwen en dit riedeltje blijven herhalen. Aangekomen bij de grens alle bagage uit de bus want de rest van de trip zullen we in een jeep afleggen. We hebben een Spaanstalige gids/chauffeur en gezelschap van 3 jonge Chilenen. Beetje jammer is dat de g/c zich niet voorstelt, geen enkele poging doet om ook maar een heel klein beetje Engels te praten en zich alleen tot de Chilenen richt. Qua info geen probleem, we verstaan meer dan genoeg Spaans, maar niet echt wat je zou mogen verwachten.
De Chilenen hadden snel de beste plekjes in de auto ingepikt maar moesten wel ruilen want Paul paste gewoon niet op achterste bank. Gelukkig zagen zij ook snel in dat het zo niet werkte en besloten we regelmatig te zullen wisselen. We stopten diverse keren bij lagunes, de ene nog "giftiger" dan de ander (de 1e met borax, de 2e met koper en arsenicum), vulkanen, geisers ... we hebben een beetje een déja vu, het lijkt hier namelijk in veel opzichten op IJsland. Veel vulkanische activiteit en het is net zo koud en winderig, alleen nog kaler en minder groen. Als we stoppen bij warmwaterbronnen - waar we een halfuurtje heerlijk kunnen bijkomen van de koude rillingen - is de vergelijking bijna compleet. Halverwege de middag komen we aan bij een soort "hostel-dorp". Iedere touroperator heeft hier zijn eigen overnachtingslocatie gebouwd. Behoorlijk basic: met zijn 6-en "op zaal", wc's aan het einde van de gang, 2 wasbakjes met koud water (ijskoud water!) voor 30 man, geen enkele verwarming, kortom, weer even schakelen. Ook dat is reizen. En het is maar voor 1 nacht, dus we overleven het vast. We hadden tijdens de "briefing" al te horen gekregen dat het 's nachts -18 zou worden en hoopten dat onze slaapzakken daar tegen bestand zouden zijn. Ook de slaapzaal delen we met de 3 Chilenen, bij aankomst meteen de bedden verdeeld en opgemaakt en na de late lunch weer op pad. En wel naar de dichtbij gelegen "Laguna colorada", een rood meer (waarschijnlijk ijzerhoudend) met mooie flamingo's. We wandelden een eindje langs de oever en na zo'n 3 kwartier gingen we terug naar het hostel. De thee stond klaar en na nog even wat reisverhalen en -foto's uitwisselen was het pauze tot het diner.
Het avondeten had wel wat weg van een schoolkamp. Lange tafels met banken en het eten werd in grote schalen en pannen op tafel gezet. Het werd ietsje warmer in het eetzaaltje, maar de koude wind gierde door de ramen (enkel glas volgens kenners ...). Na het eten snel tanden poetsen, omkleden (sokken én thermoondergoed aan) en de slaapzak in. Gelukkig deed die het goed en hebben we het niet koud gehad (behalve dan als weer naar de wc moesten ...). Het was gelukkig maar -10.
Volgende ochtend na het ontbijt (met ijsbloemen op de ruiten) snel weer onderweg, de warme auto in. Als eerste door een klein riviertje dat zowaar bevroren was; dat hadden we nog niet eerder meegemaakt. Verder ging het over eindeloze vlaktes en langs vele mooie lagunes, in niets lijkt het hier op Nederland. Hele bijzondere trip!
Barre weersomstandigheden en een meedogenloos landschap, de mensen die hier wonen, hebben het niet makkelijk. Maar ook hier maken ze natuurlijk weer het beste van de omstandigheden. Dus als er toeristen langskomen bij een kleine nederzetting aan een meer en ter plekke gaan lunchen (alle maaltijden worden door de g/c klaargemaakt) dan kost het dus 10 bolivianos, ongeveer € 1,40 om naar de wc te mogen. En er schijnt zelfs wifi te koop te zijn geweest, maar wat dat per minuut moest kosten, hebben we maar niet gevraagd. Ook deze middag stopten we weer regelmatig voor korte wandelingetjes en fotomomenten. Na het laatste stuk over een kleine zoutvlakte kwamen we aan bij de nieuwe overnachtingslocatie: een hotel van zout vlakbij een klein dorp. Deze keer kregen we wel een eigen kamer. Nou ja kamer, cel is een beter woord, koelcel nog beter. Onze cel is amper 2,5m bij 3m en inderdaad (bijna) alles is van zout en ja, we hebben natuurlijk even aan de muur gelikt :-) Ook hier staat de thee klaar en dat is nodig ook want het is - alweer- berekoud. We besluiten om na het eten meteen in winterslaap te gaan :-)
Na een koude nacht en ontbijt weer op pad voor het laatste stuk van deze trip. Al snel veranderde het landschap, het werd iets groener en "zanderiger". We kwamen langs een paar dorpjes, waar ze pogingen hadden gewaagd om op deze barre grond akkertjes aan te leggen, op andere plekken waren kleine kuddes lama's aan het grazen. Weer een paar kilometer verder opnieuw een compleet ander landschap: de zoutvlakte van Uyuni, "El Salar". Indrukwekkend, bijna hallucinerend en betoverend! Ineens staat er middenin die enorme zoutvlakte een eiland vol Paul's lievelingsplanten ... ook weer prachtig (en weer even trainen natuurlijk). Verder gaat het over de vlakte. We nemen uitgebreid de tijd om foto's te nemen. Omdat je op deze vlakte nauwelijks diepte ziet, kun je hier lekker gekke foto's maken. Na een laatste stop bij het oorspronkelijke zouthotel en de "ruïnes" van de goederentreinen in Uyuni sluiten we dit bijzondere onderdeel van onze reis af met een lunch, nemen we afscheid van onze Chileense reisgenoten en gaan we weer op zoek naar het busstation. Vannacht met de bus naar La Paz.