Lava?

Na een lange nacht en alweer een prima ontbijt gingen we op het gemakkie eerst in het dorp buna drinken. Om de 10 meter is er wel een tentje waar je een kopje koffie kan krijgen à 10 birr (32 cent). Daarna snel weer op weg, want we hebben aardig wat kilometers af te leggen. Vandaag gaan we naar wat het hoogtepunt van deze 4-daagse trip moet worden: de vulkaan Erta Ale! Video 1https://youtu.be/0UbtNdxn7vE
Deze vulkaan is in 1903 voor het laatst uitgebarsten maar is nog lang niet uitgedoofd. Als alles gaat zoals gewenst dan kunnen we vanavond een heus lavameer van dichtbij zien .... maar eerst daar nog zien te komen. 

Een lange rit bracht ons tot op zo'n 20 kilometer van de bestemming, vanaf dat punt ging het verder over een echte "massage road". Over die laatste 12 km deden we ruim een uur en omdat we na de lunch best lang hadden moeten wachten op de laatste auto (er wordt in colonne gereden) was het al half acht 's avonds toen we eindelijk in het basiskamp aankwamen. Vervolgens was nog wachten op het eten om daarna nog eens ruim 9 kilometer te hiken naar de kraterrand. Omdat dat voor ons een beetje teveel van het goede was, hadden wij voor die laatste klim "Rent a Camel " geregeld ... ook afzien maar een stuk minder belastend voor de knieën. Ruim 3 uur na vertrek kwamen we tegen middernacht in het pikkedonker boven, bij de buitenste kraterrand. Maar dan ben je er nog niet. Eerst nog het laatste stukje van de buitenste kraterrand naar de binnenste, steil omlaag en dan 220 meter over de gestolde lava lagen naar de rand om een glimp van de lava op te vangen. Helaas ... We zagen wel een oranje gloed, hoorden vanuit de diepte flink gerommel maar zagen verder vooral rook, heel veel rook ... We hadden van Chris al gehoord dat enige tijd geleden de boel gezakt was en dat de lava steeds mínder zichtbaar was, vaak zelfs helemaal niet. Toch een beetje teleurgesteld droop iedereen weer af, terug naar de buitenste kraterrand. Er werd gewoon in de open lucht op de lavastenen gekampeerd. Knap "basic" dus en voor maar een paar uur uur want om 4.30 uur werden we namelijk gewerkt voor een tweede poging ... 

Wij hebben die aan ons voorbij laten gaan en (helaas) terecht bleek uit de verhalen van de rest van de groep. Want er was weer geen lava te zien. We pakten om 6 uur de rugzak in en daalden in 3 kwartier af (alweer blij met de wandelstokken) naar "Camel Central". Bergop per kameel was al zwaar, bergaf was nog een tandje heftiger, maar nog altijd beter dan te voet. 
Terug in het kamp werd er snel ontbeten, daarna nog even pootje baden in Lake Afrera (zoutmeer met hot spring in de buurt van de vulkaan) en dan terug naar Mek'ele waar we dezelfde avond de terugvlucht naar Addis zouden nemen. We lagen aardig op schema totdat .... pfff  ... lekke band. Maar ook nu weer geen nood; met een beetje teamwork was de klus binnen 10 minuten gefikst! Net op tijd waren we uiteindelijk bij de luchthaven; benieuwd of we door de security komen, we zien er uit als halve zwervers met ongewassen haren en kleding vol zweet, stof en zout  ......
----
Danakil samengevat: 

Een tour door prachtige, bijna buitenaardse landschappen, vol van bijzondere natuurverschijnselen met veel nieuwe indrukken om over na te denken:

... zoals dat we regelmatig checkpoints passeerden die "bewaakt" werden door jonge mannen, kinderen eigenlijk nog, met geweren  

... dat er enorm veel plastic rotzooi ligt middenin de natuur; ETT zegt wel dat ze de locals betalen om het op te ruimen maar eigen personeel let er zelf niet op en zegt er nauwelijks iets van tegen de toeristen (die daar natuurlijk ook flink aan bijdragen 

... in dit hoogseizoen gaan er iedere dag honderden toeristen het gebied in en wij vooraf maar denken dat we met deze expeditie de massa's zouden ontlopen 😀 

... maar ook weer een hele leuke groep mensen leren kennen!

Op naar deel 2 van de reis!