Anaula

Een 5-daagse trip naar Anaula

Dag 1

Even voor 10 uur werden we opgepikt om op mini-vakantie te gaan naar een "nature resort" aan de Boven-Surinamerivier: Anaula. Een nature resort zijn betekent daar dat ze werken met lokale mensen, zo energiezuinig mogelijk willen zijn (ze betrekken stroom uit zonnepanelen) én dat er geen wifi is!

Voordat we daar waren moesten we echter eerst 3 uur rijden van Paramaribo naar Atjoni. Dit is dé laad- en losplaats voor alles wat de Boven-Surinamerivier op gaat. Hier lagen verschillende korjaals al op ons te wachten. Een korjaal is een lange, uit hout vervaardigde, smalle boot die gebruikt wordt voor het transport van goederen en mensen. Nadat alle bagage op een van de boten was geladen en wij allemaal voorzien waren van een zwemvest, vertrokken naar onze bestemming Anaula Nature Resort.

De reis over de rivier bracht ons langs oerwouden, rotsformaties, kleine stroomversnellingen en hier en daar een klein dorp. Er was veel verkeer op de rivier: bij gebrek aan wegen in dit deel van Suriname gaat alle transport van goederen en mensen uitsluitend over het water (of door de lucht, maar dat is voor 99,8% van de mensen te duur)..

Na een dik uur varen kwamen we bij het mooie resort aan. Na het uitladen, inchecken en een late lunch werd het programma van de dag besproken. Eerst: even bijkomen in de rivier bij een stroomversnelling om de hoek. Deze massage zorgde ervoor dat de hitte en stress van de reis als sneeuw voor de zon verdween. Gekleed in zwemkleding vertrokken we naar deze oase om daar ruim een uur van te genieten.

Eenmaal terug stond het eten al klaar en konden we genieten van een eenvoudig maar lekker warm buffet. De rest van de avond was kort: een lekker glas wijn, en vervolgens vroeg naar bed.

Dag 2

Dag twee van ons avontuur in Anaula begon met een heerlijk ontbijt. Verse broodjes, vers brood, roerei, ham en bacon. Heerlijk! Op het programma van de dag stond een bezoek aan Nieuw Aurora: het dorp waar onze gids, Bernhard (zo genoemd omdat hij op de verjaardag van Prins Bernhard geboren is), woont. Dit dorpje bestaat uit twee delen, een christelijk deel, waar min of meer volgens de bijbel geleefd wordt, en traditioneel deel. Hier leven de mensen nog volgens de oude tradities. Zo heeft het christelijk deel een klein ziekenhuis en worden de zieken in het traditionele deel nog geheeld .... met offers, zang en witte rum. Nog een belangrijk verschil is dat in het traditionele deel het nog normaal is, dat een man tot 3 vrouwen mag huwen. Wél onder de voorwaarde dat hij ze ook kan onderhouden natuurlijk.

Bernhard is niet alleen onze gids, maar ook de Kapitein van het dorp. De kapitein vormt samen met de dorpsoudste en de dorpsomroeper het dagelijkse bestuur in het dorp. Dat bestuur wordt vooral ingeroepen om conflicten tussen de bewoners van het dorp op te lossen. Echter, alleen in het christelijke deel.

De bootreis naar het dorp duurde een kleine 15 minuten. Eenmaal aangekomen kregen we de vraag om bij het fotograferen de mensen te respecteren, en hun, voor het maken van de foto, te vragen of het mocht. Dit bleek echter, op de kinderen na, een probleem te zijn. Deze mensen staan echt niet graag op de foto. Voordat we het dorp in zouden lopen, werden we verzocht om door de “Air-poort” te lopen. Dit is geen luchthaven, maar twee houten palen in de grond met een palmblad er tussen. Deze poort weert namelijk de boze geesten zodat wij ze niet mee kunnen dragen het dorp in. Dit geldt voor zowel het traditionele dorp, als voor het christelijke dorp. Ja, ook hier wordt volop geloofd in geesten.

Het dorp zelf is een goed voorbeeld van een gemiddeld dorp aan deze rivier: wat houten hutjes, een kerkje, een school, offerplaats, maar vooral een relaxte sfeer. Na ongeveer 2 uur wandelen zochten we de boot weer op en voeren terug om te gaan lunchen.

De middag begon aktief, met een van de belangrijkste bezigheden van het resort: hangmatteren. Hangmatteren is het opzoeken van een hangmat op een daarvoor speciaal ingerichte hangmatteerplek, je gaat er in zitten/hangen, leest een boek of valt gewoon in slaap. Erg vermoeiend maar zeer de moeite waard. En natuurlijk: afsluiten met een bad in de rivier. Heerlijk!

Na een prima avondmaaltijd kwam nog de lokale drum- en dansband langs en konden we nog eenmaal met de voetjes van de vloer alvorens naar bed te gaan voor weer een zwoele nacht in de jungle.

Dag 3

Vandaag twee dingen op het programma: het bezoeken van kostgrondjes en een boswandeling. Maar eerst weer een heerlijk ontbijt. Net na het ontbijt kregen we nog de mogelijkheid om een paar foto's te maken van Kapucijn- en Doodshoofdaapjes (redelijk onschuldig) en van de twee ara's die op het eiland wonen.

Na de fotoshoot vertrokken we weer met de boot naar de plek waar de kostgrondjes zijn. Wat is een kostgrondje? Welnu, een kostgrondje is een stukje jungle dat de man hoort open te kappen voor zijn vrouw(en), zodat er een akkertje ontstaat zij groente en fruit op kan verbouwen. In een jaar worden verschillende gewassen verbouwd: het begint meestal met watermeloen en eindigt vaak met rijst. Andere groenten en fruit die ze hier verbouwen zijn o.a. bananen, wortelen, pinda's en cassave, zowel zoete als bittere.

Door verschillende gewassen op verschillende kostgrondjes te laten groeien is er een diversiteit aan voedsel in het dorp aanwezig die ook weer onderling geruild wordt. In deze dorpjes, ver weg van de stad is ruilhandel veel gebruikelijker dan handelen met geld. Maar ze hebben wel geld nodig om dingen te kopen die ze zelf niet bezitten zoals diesel en bloem en huishoudelijke zaken als potten, pannen en kleding. Verder wordt hier vis gevangen uit de rivier en op wild gejaagd in de jungle. Als de jagers geluk hebben schieten (met geweer) ze een tapir (groot zoogdier van ca 300 kilo). En dan is het meteen feest in het dorp, want het vlees moet op, het kan niet bewaard worden.

Om aan elektriciteit te komen heeft de regering ieder dorp een generator ter beschikking gesteld en voorziet de regering deze dorpen dan ook van diesel voor de generator. Dit is slechts een goedmakertje voor een belofte die nooit na is gekomen door de regering.

Wat is namelijk het geval? Ongeveer 50 jaar geleden werd 65 km zuidelijk van Paramaribo, een dam, de Afobakadam, gebouwd om een stuwmeer te creëren  Dit stuitte op veel verzet. Naast het onder water zetten van de jungle werden ook diverse dorpen onder water gezet. Dit stuwmeer zou voldoende stroom opwekken voor heel Suriname. Paramaribo en de overige steden en dorpen zouden op het net worden aangesloten. Echter door de groeiende hoofdstad en de vraag naar meer stroom is het er nooit van gekomen om ook het achterland op dit net aan te sluiten. Als alternatief worden nu generatoren en diesel ter beschikking gesteld. Voornaamste kwalijke bijkomstigheid is ook dat de dorpen hun “lifeline” met de stad kwijtraakten. Er is geen directe verbinding over water meer, hetgeen betekent dat verdere ontwikkeling ernstig geremd is.

Jaren later wilde de regering een tweede stuwmeer, nog verder naar het zuiden, aanleggen. En weer stuitte dit op veel, nationaal én internationaal verzet. Dusdanig veel dat het plan werd afgeblazen ... voorlopig.

Eenmaal bij de kostgrondjes aangekomen bleken ze op deze plek nogal verwilderd te zijn. Wel was hier een prima mogelijkheid om te zwemmen. Om 12.30 uur waren we weer terug voor de lunch, om vervolgens tot 16.30 (tijdens een kleine regenstorm) te hangmatteren. Om 17.00 uur stond een kleine maar leuke boswandeling op het programma. Na het eten leerden we weer een nieuw werkwoord: parboreren. D.w.z. het genieten van een surinaams biertje, Parbo bier.

Dag 4

Deze dag stond een bezoek aan Pikinslee, iets meer dan een uur stroomopwaarts, op het programma. Pikinslee is een van de grotere dorpen aan de rivier. De belangrijkste reden om dit dorp aan te doen is het Marronmuseum. Marrons is de verzamelnaam voor de slaven die ontsnapten van de plantages en zich in de jungle vestigden. Hier werd veel over hun geschiedenis verteld, en met name over de Saramakaanse cultuur, de bewoners van deze omgeving. Zeer de moeite waard zoals je ook kunt zien op hun mooie en informatieve website http://www.saamakamarronmuseum.com  Na terugkomst: eten, scrabbelen (u weet nog wel: de analoge versie van Wordfeud), goede gesprekken met medereizigers, parboreren en naar bed.

Dag 5

Helaas alweer tijd om terug te keren naar Paramaribo. Samenvattend: het gebied rondom de Boven-Surinamerivier is prachtig en Anaula een fantastische uitvalsbasis om die omgeving te verkennen. Een aanrader!

==========

A 5 day trip to Anaula

Day 1

Just before 10 uur am we left our hotel for a trip to a resort along the Upper Suriname river: Anaula. This is a nature resort, which means that they employ local people, spent as little energy as possible (they use solar panels) and that there is no wifi!

It took a 3 hour bus ride to get from Paramaribo to Atjoni. Atjoni is the portal for everything that goes up the river. Several “korjaals” were already waiting to take us up the river. A korjaal is a long, slim, wooden boat used for all transport, cargo as well as people. After the luggage was loaded onto one of the boats and we were all given a safety vest, we left for our destination: Anaula Nature Resort.

During the trip we saw a lot of jungle and rock formations and passed some rapids and small villages. There was a lot of traffic on the river: due to the fact that there are no roads in this part of the country everybody has to use a boat (or a plane, but that is too expensive for 99,8 % of the people).

After one hour we arrived at the beautiful resort. After unloading, checking in and a late lunch we left again by korjaal to a nearby rapid in the river where we could swim and relax. This natural massage cooled us down and took away all the “travel stress”. Once back at the resort dinner was served (a buffet) and we enjoyed a lovely meal and a glass of wine. We went to bed early.

Day 2

Our day started with breakfast: freshly baked bread and buns, scrambeld egg, ham and bacon: delicious! Today we would visit New Aurora: the village where our guide, Bernhard, lives. This village consists of 2 parts: ons christian and one traditional, where the people still practise the old traditions. The christian part has a small hospital and the sick people in the traditional part are treated with rituals, song & dance and rum. Another important difference is that in the traditional part a man can have upto 3 wives. That is to say: only if he has enough money to provide for them. Bernhard is not only our guide but also the captain of this village. The captain, the village eldest and the village “speaker” together form the Board, that is usually asked to solve problems in the christian part of the village.

The boat trip to the village only took 15 minutes and once there we were asked to respect the people and not take pictures without asking. Actually the children did not mind but the grownups really hate it when you take pictures of them. Before we would walk into the village we were asked to pass the “Air-portal”. Not an airport but 2 wooden poles with a palm leaf in between. This was to get rid of the bad spirits, so we would not take them with us into the village. Yep, true believers in both parts of the village. After a 2 hour walk we returned to our resort.

The afternoon started with a lot of activity: “hammocking”, one of the most important activities at the resort. Hammocking is finding a hammock, park yourself into it and read a book or fall asleep. And ofcourse top it off with a dive in the river. Wonderful! After a fine dinner the local drum and dance band paid us a visit and invited us to dance. After a few beers we enjoyed a good night's sleep in the jungle.

Day 3

This day we would visit a “kostgrondje” and have a nice walk through the jungle. Just after breakfast we first took some pictures of the local wildlife: some monkeys and 2 macaw. After the fotoshoot we left, by korjaal ofcourse, to the place with the kostgrondjes. Wat is a kostgrondje? A kostgrondje is a piece of jungle that the man has to “open up” (cut away the trees and bushes) so that there will be a small field where his wife can grow fruit, vegetabels and rice. Because there is a great variety in what is grown, people “swap” food for goods and the other way around instead of selling and buying them. However they also need money to buy things that are not available in the village, like fuel, flour, pots and pans. They also catch a lot of fish from the river and hunt for animals in the jungle. If they are lucky they shoot a tapir (big mammal of approx. 300 kg) and then there is a big party in the village. They have to eat it all at once!!

The gouvernment provided each village along the river with a generator for electricity and also supplies them with fuel for it. This is to make up for the promise they once made but did not keep. Some 50 years ago they built a dam to create a lake. There was a lot of resistance, because a big part of the jungle and some villages would be flooded. Ths artificial lake would produce enough electricity for the whole country. But the capital grew fast, the demand for electricity rose and the rest of the country never “got the power promised”. So instead of electricity the village were provided with the generator and the fuel. Another bad thing was that by building the dam the villages lost their “lifeline” with the city. There was no direct connection by water anymore, which means that development is delayed. Some years later the gouvernment wanted to build a second dam, further to the south. This evoked even more resistance, both national and international, so much that this plan did not succeed …. so far.

At 12.30 pm we returned to the resort for lunch, did some “hammocking” again, went for the jungle walk (always interesting!) and after dinner we learned and practised a new skill: parbo-ing (drinking Surinamese beer: Parbo).

Day 4

Another visit to a village: Pikinslee, a little over 1 hour upstream from Anaula. Pikinslee is one of the bigger villages along the river. The main reason to visit it is the “Marron museum”. Marron is what they call the slaves who escaped from the plantations and ran off to the jungle to settle there. The lady that gave us the tour told us a lot about the history of the Marron and expecially the Saramakan culture. Very interesting as you can see on their beautiful and informative website: http://www.saamakamarronmuseum.com. Once back we had dinner, played scrabble (you may remember the analog version of Wordfeud), have some good conversations with fellow travellers, did some parbo-ing and went to bed.

Day 5

Sadly the day has come to leave this wonderful place and go back to Paramaribo. In short: the Upper Suriname river and its surroundings are astonishing and Anaula is a great place to stay whilst exploring it. We can recommend it to everyone!