Yangon

Het mooie ritje van Nyaung Shwe naar Heho duurt ongeveer een uur, net zolang als het ongeveer zou duren om van Heho naar Yangon te vliegen. Op het kneuterige vliegveld van Heho eerst even inchecken bij een houten loket waar de boardingpassen al gestempeld en wel klaar lagen. Enige vorm van automatisering is hier voorlopig nog niet te bekennen. Terwijl wij ingecheckt werden, kwam iemand anders onze koffers halen (waarom zou je ze ook eerst wegen?). Vervolgens 1 loket verderop naar "Immigration" .... geen idee waarom (binnenlandse vlucht) maar de dame achter het loket was er nog best even druk mee. Dan naar security: niks vloeistoffen en laptop uit de rugzak, ook geen schoenen uit, voor de vorm gaat de rugzak nog wel door een apparaat maar er lijkt niets op het scherm te verschijnen ... kortom, soepele operatie!

We zaten dus uiteindelijk langer te wachten dan dat we daadwerkelijk onderweg waren. Geen nood, de e-readers hebben we tenslotte niet voor niets meegenomen.
Maar even een kijkje nemen op de start-/landingsbaan kan ook, je loopt er zo vanuit de wachtruimte naartoe.

Na een prima vlucht werden we opgepikt door Lola en naar het hotel gebracht. Ze vertelde dat ze momenteel haar eigen reisbureau aan het opstarten is en dus laten we haar meteen maar bedenken wat we morgen, als we de hele dag in de stad zijn, zoal kunnen gaan doen. Ze zou het ons nog laten weten. Helaas niets meer gehoord dus zelf maar een programmaatje bedacht. In ieder geval, rustig aan. We hebben de tijd, dus geen strakke planning.

Geen wekker gezet, op het gemakkie ontbijten en rustig naar dé topattractie van Yangon kuieren: Shwedagon Pagoda. En het mag gezegd: we zien de "moeder aller stupas", wat een imposant bouwwerk. We laten ons ruim een uur lang rondleiden en leren o.a. waarom dit de belangrijkste locatie voor boeddhisten in Myanmar is: onder deze enorme stupa liggen namelijk een paar belangrijke overblijfselen van Boeddha himself begraven. Te weten zijn waterfilter (....), wandelstok, rok en 6 haren (alles is heilig!). Je moet er wel in geloven want je krijgt het niet te zien. Het hele complex ligt op een heuvel en vanuit alle windrichtingen kun je of via een enorme trap ernaartoe of met een lift (behalve vanuit de oostelijke kant / "Downtown" daar is alleen een trap). Ook heel bijzonder: er is een galerij met foto's van "Shwe" in de 18e eeuw .... huh? Boeddha had kennelijk echt hele bijzondere krachten. Nog zo'n eigenaardigheid: de laatste Boeddha (er zijn er in de geschiedenis meerdere geweest) had een haar van ruim 1 meter op zijn voorhoofd. Die werd opgekruld en op zijn voorhoofd geplakt: zie daar het spiraalvormig teken dat je op sommige beelden ziet.

Na al het overweldigende goud slenterden weer wat rond in de omgeving totdat het tijd werd voor een goede kop koffie aan het Inya Lake middenin de stad. In het hele land wordt je overal van de sokken gereden door brommertjes, hét vervoermiddel in Myanmar. Behalve in Yangon, daar rijdt iedereen in een auto .... nog gekker: ook al rijdt het verkeer rechts, het stuur zit ook rechts!? Sinds kort schijnt het echter zo te zijn dat een nieuwe auto het stuur links moet hebben.

In een achterafstraatje downtown aten we in Jana Mon Restaurant - welgeteld 4 tafeltjes - heuse "etnic cuisine", heerlijk en heel betaalbaar. Wandelen door deze buurt met alle voedselkraampjes, bloemenstalletjes (niet voor thuis maar voor Boeddha), overvolle cafeetjes (er was Engels voetbal op tv) en zo voorts, is echt heel leuk om te doen. Daarna natuurlijk weer "Shwe" in (via de downtowntrap .... pfff), want als het 's avonds verlicht is, is het nog mooier.

We hadden graag nog een paar uur met een local in de "Circular Train" een rondje Yangon gedaan (Life along the Loop), maar helaas waren alle locals volgeboekt. Dus tip voor als je ooit wilt gaan: vooruit boeken!

Alle foto's en (bijna alle) filmpjes staan er inmiddels op: veel kijplezier!