In en rond Kyaukme

Even voor 6 uur ging de wekker. Op tijd opstaan want we moeten de bus van half 8 hebben en voor die tijd weer dat flinke ontbijt wegwerken. We hadden wel het e.e.a. "afbesteld" want het was gewoon teveel en eten weggooien... daar doen we - als het even kan - niet aan mee. Goed, daarna in 3 minuten ons boeltje weer ingepakt (veel is het immers niet) en in de "fluister-tuktuk" naar het busstation: 2 houten bankjes in de hoofdstraat bij het postkantoor. Phyu had onze kaartjes al geregeld dus we namen afscheid van hem en konden zo instappen.

In Hsipaw stapten er maar 8 mensen in en er werd wat vrachtgoed ingeladen: zakken met ananassen en bananen. Nog best veel ruimte over. Een kwartiertje en 2 dorpen verder stopten we wat langer: er moesten behoorlijk wat zakken rijst bij. Na 10 minuten reden we weer verder. En ondertussen bleef het maar regenen .... Volgende stop: de zak bananen werd hij een woonhuis afgeleverd en 50 meter verderop werden 4 panelen van een voordeur van het dak afgehaald en bezorgd. Het was eigenlijk meer een Van Gend & Loos-ritje dan een busrit :-))

Weer een hall uur verder namen we een zijweg en al hotsebotsend kwamen we in Kyaukme (spreek uit: tsjokmee). Nainain, onze gids, haalde ons op, meteen bagage gedropt in het "One Love Hotel" (dat klinkt erger dan het is) en, hup, op de motorbike (125cc, dus brommer zou een betere naam zijn) verder het landelijke gebied in. Paul wilde natuurlijk zelf rijden, Hilke ging relaxt bij Nainain achterop. We zouden officieel een trekking van 4 uur doen maar onze knieën voelden daar niet veel voor. Dus in overleg besloten we er een "lazy trekking" van te maken. Naar het eerste Palaung-dorp met de motor (ongeveer 3 kwartier) daarna 1 uur naar het volgende dorp wandelen, daar lunchen en via een andere weg in 1 uur terugwandelen naar dorp 1. Zo gezegd, zo gedaan.

De Palaung en de Shan wonen vaak in hetzelfde gebied met dit verschil dat de Shan-dorpen lager gelegen zijn; de Palaung wonen niet onder de 1.000m boven zeespiegel. Het ging dus omhoog en soms zo steil dat het motortje het bijna niet kon trekken, zaak om af een toe een beetje mee te steppen à la de Flintstones. In tegenstelling tot de Shan (van Chinese herkomst) komen de Palaung oorspronkelijk uit Mongolië. Ooit zijn er diverse volken tijdens de oorlogen tussen China en Mongolië naar het zuiden gekomen. De Lao, Siam en Shan vanuit China en de Moon, Khmer en Palaung uit Mongolië. Na de oorlogen besloten ze te blijven: de Moon, Shan en Palaung in Myanmar, de Lao in de bergen van Myanmar, Thailand en Laos, de Khmer in Cambodja en de Siam in Thailand. Weer wat geleerd vandaag (disclaimer: niet "ge-fact-checked").

Tijdens deze geschiedenisles liepen we door de 2 dorpen (en natuurlijk het prachtige gebied ertussen), zwaaiden ons -
met plezier - suf naar kinderen die ons al van ver aan zagen komen en probeerden we overeind te blijven; het was wederom enorm glibberig en dat zou het vandaag vermoedelijk blijven ook. Bij 1 van de families kregen we als lunch weer een heerlijke, stevige, "home made" noodlesoep. Op de terugweg tussen de maïs- en theevelden door maakte Paul nog wat testfilmpjes met "de zoemerd", Nainain vond het reuze interessant en wilde er van alles van weten. Na die fikse wandeling weer op de brommer in de regen de berg af naar Kyaukme.

Inmiddels was het al bijna 4 uur geworden; we schrobben onze schoenen flink af, spoelden de meeste modderige klei van de broekspijpen (zouden die ooit nog schoon worden?) en gaven de knieën en voeten rust. Niet veel later stond Nainain alweer "voor de deur" met ons avondmaal bereid met lokale ingrediënten door een plaatselijke "sustainable business". En dan smaakt het allemaal nog net even lekkerder!