Pfff ....

Alweer en (voorlopig) voor de laatste keer in Guatemala, vroeg op. Want om 09.00 uur staat de vlucht naar Nicaragua op het programma. Deze keer geen probleem met inchecken e.d. en ook bij aankomst liep alles gesmeerd. We hadden ene Johnny geboekt om ons linea recta naar León te brengen. Managua staat namelijk niet echt bekend om zijn reizigers-vriendelijke houding (veel criminaliteit) en dus wilden we hier zo weinig mogelijk tijd doorbrengen.
Johnny, die eigenlijk Anastasiu bleek te heten, stond ons op te wachten en al heel snel waren we weer onderweg. We zijn nu duidelijk weer wat kilometers zuidelijker: het is hier weer veel warmer en vochtiger. En niet zo'n beetje ook ... Pfff....  Ondertussen vertelt Johnny - met een vet Amerikaans accent - honderduit over zijn land, werk, familie en zo voorts. Nicaragua begint een beetje op te krabbelen na de opstanden van vorig jaar. Tot voor kort kwam er lange tijd geen enkele toerist meer naar het land. Of dat terecht is of niet gaan wij de komende kleine week uitvinden.
Langs eindeloze velden vol suikerriet en weer later met pinda's tuften we op het gemakkie naar Santiago de los Caballeros de León, de officiële naam van deze stad. Eigenlijk maar een klein stadje, natuurlijk wel, naar goed gebruik van de Spaanse bezetters, vol met kerken. Het was even zoeken naar onze airbnb.
"Het is 1/2 blok van kathedraal 2 of de universiteit". Niets te vinden. "Wacht even: het is vast gewoon 2 1/2 blok vanaf de kathedraal" en een wegopbreking middenin het centrum hielp ook niet echt. En dat in de bloedhitte midden op de dag ... Maar het was het zoeken waard. We zitten als eerste en enige bewoners in een oud huis uit 1880 middenin het centrum van León. De eigenaresse Lucila stond ons supernerveus op te wachten: dit hele "project" (airbnb) was nieuw voor haar en ze was heel blij dat we het zomaar gevonden hadden 😁.

We doen het vandaag en morgen even rustig aan om aan de hitte te wennen en bij te tanken als enige toeristen in een soort van openbaar zwembad.