Land van de verbrande gezichten

Het eerste deel van de terugweg gaat weer via de stoffige "long and winding road". Maar na een goede 2 uur hobbelen, zijn we weer terug bij het kruispunt waar we gisteren de afslag naar Lalibela namen. Eest natuurlijk weer een kopje buna scoren. Verderop passeren we een dorpje waar ze kollo verkopen: geroosterde granen (gerst en kikkererwten). Met een vuist vol kollo als tussendoorsnack lopen we een stuk om vooral niet teveel zitvlees te kweken... 

Ons laatste hotel van deze reis heeft een heerlijke douche en een prima bed. Heel fijn, want morgenavond begint de terugreis. De laatste dag: terug naar Addis. We passeren mooie dorpjes, veel kuddes koeien, de nodige dromedarissen, paarden en ezels natuurlijk; overal zie je weer de dagelijkse bedrijvigheid. De afwisselende landschappen blijven prachtig. We komen weer ogen tekort. 

Maar er is ook een andere kant. Het is een arm land en mensen moeten hard werken voor weinig. Misschien is dat een reden waarom op sommige plaatsen en momenten de houding tov faranji minder vriendelijk is.  En waar je ook komt, vragen kinderen (soms ook ouderen) om geld (wat ze van ons niet krijgen, wel pennen). Kennelijk krijgen ze het van anderen nog wel vaak genoeg .... erg jammer want dat gaat geen duurzame verbetering opleveren. Ook op bezienswaardige locaties kunnen souvenirverkopers wel erg aandringen, maar daarbuiten zijn de mensen in het algemeen, erg vriendelijk en heel behulpzaam. 

Het is een trots volk, dat de Ethiopische eigenheid koestert. Ze hebben ook veel "eigen": veel verschillende talen, hun schrift Ge'ez (lijkt op geen enkel andere schrijfwijze), de jaarkalender (met 13 maanden) en een eigen tijdsindeling die begint om 6 uur, bij zonsopgang (om 8 uur 's ochtends is het voor hun dus 2 uur). Die tijd leidt soms tot grappige misverstanden: een medereiziger die een dagtrip had geboekt, was even van slag toen hij om half negen 's ochtends opgehaald werd en te horen kreeg het programma tot 11 uur zou duren  ... 
Ze zijn ook heel trots op het feit dat ze - ongeveer als het enige Afrikaanse land - nooit gekoloniseerd zijn geweest; de Italianen heb wel diverse pogingen gewaagd, hebben het land zelfs 5 jaar bezet, maar zijn met harde hand weer het land uitgejaagd. Het kent een rijke, lange en roerige geschiedenis: één van de vele zaken die dit zo'n interessante bestemming maakt. 

Ethiopië, dat "Land van de verbrande gezichten" betekent, is echt een prachtig land; en dan hebben we nog alleen maar heb noorden gezien. We zouden zomaar nog eens hier naartoe kunnen en dan het, minstens net zo veelbelovende, zuiden gaan bewonderen .....

----------------

Inmiddels zijn we weer terug in NL en hebben we de laatste foto's en video's geplaatst (zoals: https://www.youtube.com/watch?v=_yjXUMCUQlU). Het was - als altijd - weer leuk om jullie reacties en vragen te lezen: veel dank voor het digitaal meereizen!

P.s.: die knie is nu - letterlijk 😁 -  ijzersterk, dus dat ging prima!

En voor de geïnteresseerden, de blogstatistieken van deze reis:

"In de afgelopen 30 dagen ontving je reisblog 597 bezoeken met 15872 paginaweergaven"  ... toch leuk :-)