Danakil

28 december 2018 - Berhale, Ethiopië

Na een uitgebreid ontbijt bij Chris en Saba werden we opgehaald om naar het kantoor van ETT te gaan. Daar checkten we in voor onze 4 daagse tour door de Danakil Depression, één van de meest onherbergzame gebieden ter wereld. En dus ook 4 dagen geen wifi of überhaupt bereik (ja, er zijn echt nog plekken op de wereld waar dat een feit is). Het hele gebied beslaat een slordige 140.000 km, het is er altijd heet en ligt gemiddeld tussen de 100 en 150 meter onder zeeniveau .... En heeft de bijnaam "Hell on Earth". Er staat ons dus wat te wachten. Meer info: https://en.m.wikipedia.org/wiki/Danakil_Desert

In 2 terreinwagens vertrokken we, allemaal erg nieuwsgierig naar wat we zouden gaan beleven. We reden door een prachtig bergachtig gebied maar al gauw ging het bergafwaarts en werd het landschap vlakker en droger. Tijdens de lunch in Berhale kwamen er nog wat wagens bij en uiteindelijk bleken we met 16 personen te zijn. Een knap internationaal gezelschap trouwens, met mensen uit: Engeland, China (wonend in Kenia) , Japan (1 wonend in Duitsland), Korea (wonend in de VS), Maleisië, Liechtenstein, Zwitserland en Zuid Afrika.  
Met die groep gingen we verder het gebied in, naar Hamed Ela, waar we al het cateringgerei en de rugzakken alvast zouden afgeven bij het "hotel". We scharrelden alvast onze kamer bij elkaar: dwz we zochten een min of meer vlakke plek uit waar we onze bedden konden parkeren een in no time zaten we weer in de auto om de rest van de middag tot en met zonsondergang door de zoutvlakte te cruisen. Op 1 plek was er een kleine zoutwaterpoel. En aantal mensen trok de stoute schoenen uit en nam een bad met Dode Zee-effect: het zoutgehalte is zo hoog dat je vanzelf blijft drijven, kopje onder gaan lukt gewoon niet .....
Bij een meer iets verderop stopten we om van de zonsondergang te genieten en van Ethiopische wijn en Ouzo te proeven. De wijn was meer een soort rijstwijn, behoorlijk sterk maar de Ouzo was lekker zacht. Hoe dan ook een bijzondere plek om op een mooie reis te proosten. Terug in het kamp stond het diner al klaar en niet veel later maakte iedereen zijn bed op en gingen we vroeg slapen in ons "million star hotel"......