La Habana 🚘

De eerste dag in Havana begint met een prima ontbijtje in ons huis. Dat ligt op Calle 26, tussen 13 & 15. Duidelijk het Amerikaanse systeem overgenomen. Ons appartement ligt in een relatief mooie, rustige wijk op zo'n 6 kilometer van het oude centrum. Vanaf de straat moeten we een smalle gang door, tussenhek openen en aan de achterkant van het huizenblok met een soort brandtrap omhoog. Maar het is best groot, schoon en een prima bed & douche. Meer hebben we niet nodig.

Al tijdens ons ontbijt verscheen Luis die ons vandaag door het oude centrum gidst. Hij begon al meteen honderduit te kletsen, ons van alles uit te leggen over de wisselkoers van de Cubaanse Peso (CUP) en waar we het beste konden wisselen. Maar ook over de geschiedenis van Cuba, over hoe het militaire regime hier ongeveer alles in handen heeft en hoe wij de lokale bevolking dan toch kunnen steunen. Dat is dus o.a. door niet in de mooie restaurants te eten, te herkennen aan het feit dat het daar altijd relatief rustig is ... We knopen het allemaal in onze oren. 

Tegen 9 uur lopen we naar de straat, waar Mike ons met zijn  prachtige oldtimer cabrio staat op te wachten. Geen beter begin om de stad te verkennen dan een uurtje in deze auto rondrijden 😁. 

Overigens is autorijden hier een kostbare grap. Er is een tekort aan benzine en dat drijft de prijs, ook voor taxi's, aardig op. Desondanks komen we op plekken waar mensen met auto al 3 dagen in de rij staan om te kunnen tanken. Alle eerste levensbehoeften zijn voor de bevolking op de bon. Ieder hoofd van een gezin krijgt per jaar een bonnenboekje waarin nauwkeurig genoteerd staat wat er is gekocht. Die prijzen zijn voor hun nog wel enigszins betaalbaar. Luis laat ons zijn boekje zien en vertelt dat zijn pensioen slechts € 9 / 1.600 CUP per maand is. We komen langs de "visboer" en zien dat 1 kabeljauw 440 CUP kost ... 

Luis vertelt ook dat er bij het uitbreken van de revolutie in 1959 ongeveer 1 miljoen Cubanen het land hebben verlaten. Maar niet alleen Cubanen, ook de Chinezen verdwenen en die zijn sindsdien niet meer teruggekomen, dat zegt genoeg over de situatie in het land, er valt niets te halen ... Er is nog wel een heel klein stukje Chinatown maar dat wordt bevolkt door Afro-cubanen. Dat is overigens de bevolkingsgroep die het snelst groeit. Met diverse gevolgen, zo was het land eerst vooral christelijk katholiek nu doet het merendeel van de bevolking aan Santeria. 

Het voert te ver om alles wat Luis vertelde op te schrijven maar interessant was het zeker. Na de wandeling besloten we om toch een simkaart te kopen met internet, wel zo handig en dan kunnen we jullie ook mooi op de hoogte houden van onze belevenissen. Het duurde wel even voordat alles geregeld was maar uiteindelijk is het gelukt. Ook hebben we bij 1 van de bank-ATM's (de ATM's zonder bank zijn niet altijd te vertrouwen) nog de nodige pesos gehaald, toch makkelijk. En ter afsluiting hebben we Luis getrakteerd op een uitgebreide lunch en hem meteen ook gecharterd voor morgen.

De rest van de middag door de stad geslenterd richting huis gewandeld, nog ergens in de buurt van de zee op een lokaal, vervallen terrasje wat gedronken en uiteindelijk voor het laatste stuk bergop een soort tuktuk ingehuurd. Een biertje in de hitte op ons dakterras, wat gegeten bij een heel fijn restaurantje op een leuke plek aan het water in de buurt, de eerste caipiriña gescoord, naar huis gelopen, gedoucht en op tijd naar bed. 

​​​​​¡Hasta mañana!

P.s.: Heel veel foto's kunnen we niet uploaden, dan gaat ons tegoed te snel op, maar dat maken we goed als we weer thuis zijn. Weten jullie dat vast! 🙂