Honderd vuren 🔥

Midden in de nacht trekt er een fikse onweersbui over. Het dondert en bliksemt hevig maar regent maar een half uurtje, terwijl ze juist dat zo nodig hebben ... Volgende ochtend is het weer helder en ruikt het heerlijk fris in de tuin. Kennelijk is het regenseizoen nu dan toch van start gegaan.

Ruim een uur na vertrek rijden we Havana weer in, knooppunt van alle snelwegen. Onze chauffeur stopt even en koopt een paar "papieren punten" en geeft ons er ook 1. Wat zou het zijn, een soort joint? Blijken pinda's in te zitten 🤣 Hij doet sowieso zijnboodschappen onderweg. Want tegen de tijd dat we arriveerden, had hij een zak aardappels gescoord en had hij ook nog groente en eieren willen kopen, maar die waren te duur.

Na Havana was het nog een heel eind snelweg, saai .... Bij Playa Girona stopten we voor koffie en niet snel daarna namen we de afslag naar Cienfuegos. Bijna daar, nee hoor, vervolgens was het nog ruim een uur over een redelijke tweebaansweg 🙄 maar wel door een veel mooier landschap, dat scheelt alles.

Cienfuegos ligt aan de zuidkust van het hoofdeiland van Cuba en is een mooi stadje - de Cubanen noemen het La Perla del Sur, de parel van het zuiden - desondanks komen er maar weinig toeristen. Letterlijk betekent Cienfuegos 'honderd vuren'. De naam is echter geen verwijzing naar een oorlog of een brand, maar naar Kapitein-Generaal José Cienfuegos, gouverneur van Cuba namens Spanje aan het einde van de 18e eeuw.

Als enige stad heeft het veel Franse invloeden, vooral omdat diezelfde José goedkeuring gaf aan Franse emigranten uit de regio Bordeaux om zich hier te vestigen. Het stadje was behoorlijk welvarend als handelshaven vooral voor suiker en vee. Vandaag valt er, behalve het bewonderen van de gebouwen aan het grote plein en het paleis, in ieder geval nu in het laagseizoen, niet veel te beleven.

Kort nadat we aan waren gekomen, gingen we het centrum in om wat te eten. De ober van een cafeetje wees ons de weg (lees: liep gewoon met ons mee) naar een klein, maar prima restaurantje. We waren net op tijd voor de hoosbui binnen 🙂.

Helaas bleef het de rest van dag regenen, en niet zo'n klein beetje ook. Terug bij de Casa dronken we een biertje met huisbaas Lazaro, wandelden 's avonds nog wat door het centrum en doken op tijd ons bed in. 

Volgende ochtend: stralend zonnetje! 👍

Op pad, maar eerst moet er getankt worden. De chauffeur vraagt om de voucher, gaat ermee naar openlucht-kantoortje maar helaas zijn er nog 5 wachtenden voor hem. Dit kon nog weleens even gaan duren. Uiteindelijk krijgt hij een bon waarmee hij even verderop kan gaan tanken. Dan toch op pad. Oh nee, toch nog niet, eerst twee straten verder nog wat lucht in de banden. Maar dan zijn we, dwz de auto en chauffeur, er klaar voor.

We rijden door een prachtig heuvelachtig gebied. Veel palm- en mangobomen, koeien, paarden, kronkelende wegen, dorpjes, af en toe een paard en wagen en ... Krabben! Honderden en allemaal waagden ze de oversteek. Het gros redde het niet, compleet slagveld op sommige stukken van de weg 🦀 De weg loopt dus inderdaad redelijk dichtbij en parallel aan de kust en regelmatig zien we ook kleine strandjes waar een paar locals zwemmen of vissen.

Eigenlijk was deze tocht te kort, want voor we er erg in hadden, reden we Trinidad binnen. De stad die we de komende 2,5 dagen zullen verkennen.