Op de finca

Terug in onze fijne "villa" alle stof van ons afgespoeld en daarna trakteerde Kenny ons, en zichzelf, op een paar heerlijke screwdrivers (aan cocktails gaan we zeker ook wennen tijdens deze trip) en vervolgens zaten we zomaar met zijn drieën een paar uur te kletsen tot de elektriciteit uitviel. Geen paniek, rustig doorborrelen 😁; alle bars en restaurantjes hebben een generator dus "no worries".

Later op de avond gingen we nog even naar de Hoofdstraat naar een bar met live muziek. Leuke tent maar een beetje erg prijzig, dus toch maar weer naar de rooftopbar waar we nog wat snackten en dronken. Mooie laatste middag en avond in Viñales!

Volgende ochtend uitgebreid afscheid genomen en vervolgens op naar Soroa. Het was ongeveer anderhalf uur rijden naar de finca van Jorge en zijn familie. Wel even schakelen, van midden in een stadje naar in "the middle of nowhere". De finca ligt tussen de snelweg en Soroa, een nederzetting van een aantal huizen en 1 hotel. En al die huizen verhuren kamers want om de hoek (alhoewel ... toch nog zo'n 10 km van de finca) liggen "Las Terrazzas". Die staan voor morgen op het programma.

Eerst natuurlijk even installeren en na de siësta wandelen naar dé Mirador van Soroa. Nou ja, wandelen ... Klimmen is een beter woord. Ondanks dat het einde van de middag is, is het nog steeds behoorlijk warm en werkten we ons aardig in het zweet maar een kleine 3 kwartier later stonden we dan toch op de top van de bult met inderdaad, een prachtig uitzicht. De gieren vlogen ons letterlijk om de oren, maar vandaag staan wij in ieder geval niet op het menu 😉

Eenmaal weer beneden was het lokale overheidswinkeltje helaas net gesloten. Erg jammer, want daar hadden we goedkoop water en bier kunnen inslaan. 

Biertje gedronken bij het hotel naast de bult en een uurtje later was Jorge er om ons op te halen voor het avondeten. Verder een hele rustig avond, wat gelezen en op tijd op 1 oor.

Volgende ochtend heerlijk ontbeten in de werkelijk prachtige tuin. Daarna bracht Jorge ons naar Las Terrazzas, een gemeenschap/dorp met ca. 1.000 inwoners, op de flanken van een bult. Heel mooi aangelegd (tussen 1968 en 1971), middenin de natuur. Hier is goed merkbaar dat het laagseizoen is. Geen bootjes op het meer, geen mensen die je lastig vallen met vragen of je dit of dat wilt doen of kopen. Niets van dat al, het is heel rustig.

We kunnen ons voorstellen dat het hier in onze zomer een stuk drukker is, vooral met gezinnen. In de omgeving kun je goed wandelen of andere outdooractiviteiten ondernemen. Wij hadden niet echt verwachtingen, maar wel dat het iets  interessanter zou zijn ... Helaas. Wat ons betreft kun je deze locatie met een gerust hart overslaan.

Wel een paar, echt heerlijke, "cafes fresco"  gedronken bij Maria, dat is wel echt een aanrader 🙂 We liepen nog wat rond, aten wat bij El Romero (lekker, maar relatief gezien best prijzig), dronken nog maar een bakkie bij Maria en stuurden Jorge een SMS'je dat hij ons op kon komen halen. Dat duurde best even want hij stond op dat moment in de rij voor benzine (ze mogen maar maximaal 20 liter pp tanken) en hij moest dus eerst even een vriend regelen die in de tussentijd zijn plaats bezet kon houden ....  In de ochtend had hij ons trouwens "bij de achterdeur" in Las Terrazzas afgezet. Dat scheelde ons entreegeld en is ook een manier om de overheid een beetje dwars te zitten (klein verzet 👍), maar nu reden we wel gewoon door de ingang weer terug naar huis.

We dronken nog een biertje op ons dakterras, vers gebakken chips erbij en een goed boek ... Een rustige, relatief relaxte dag. Ook weleens fijn 😉