Zo'n zon-dag

Het is zondag én de zon schijnt! Heel fijn, zoveel beter dan dat druilerige weer van gisteren. De lucht is prachtig, dus dat gaan vast mooie foto's worden. Tja zondag, wat doe je op zondag? Dan ga je naar de kerk, d.w.z. wij normaal gesproken niet, maar op reis eigenlijk best vaak. Zo ook vandaag. Om half 8 gingen we de deur al uit, even snel wat broodjes gescoord bij de "deli" op de hoek en hup, met de L-trein naar Lower Manhatten. Vanaf het eindpunt van de lijn was het nog maar een klein stukje lopen naar Trinity Church, waar onze Gospel-wandeltour zou starten.

We hadden de spaanstalige tour geboekt omdat de engelstalige volgeboekt was. Ter plekke bleek echter dat we alsnog konden switchen. En achteraf maar goed ook, want het was een hele informatieve tour inclusief zang van onze gids, Ludie, een Dominicaanse/Portoricaanse dame die er echt zin in had. Ze spuide een enorme hoeveelheid info over ons heen: over het belang van de muziek voor de slaven, over de geschiedenis van New York op dat vlak en over hoe hoe gospelmuziek is opgebouwd. Een goed stuk gospelmuziek bestaat altijd uit 6 elementen: herhaling, dialoog (de ene zingt iets en de ander zingt een antwoord), improvisatie, percussie (drums, ritme), flink bereik van emoties (hoge en lage stemmen), en - last but not least - dans!

En dat schema blijkt voor alle "zwarte muziek" die na gospel kwam, ook op te gaan. De thema's veranderden (gospel gaat over religie, blues over alledaagse beslommeringen, jazz over vrijheid/democratie, enzovoorts) maar deze 6 elementen blijven terugkomen. De wandeltour was door Brooklyn Heights (ooit een aparte stad, inmiddels wel onderdeel van New York maar met een compleet andere sfeer) en voerde langs een paar belangrijke plekken in de gospel/slaven-geschiedenis waar zij onderweg boeiende verhalen over vertelde. 

We sloten de tour af met het bijwonen van een dienst in de Brooklyn Tabernacle Church. Een drukte van belang, zo'n 3.000 mensen komen daar iedere zondag naartoe. Iedereen werd gevraagd te gaan staan en vervolgens werd er niet alleen door het koor maar ook door alle aanwezigen gezongen. Ze leefden zich helemaal uit, echt geweldig. Je hoort, ziet en voelt aan alles dat het voor hun van wezenlijk belang is, en dat met een paar duizend mensen bij elkaar: kippenvel!  

De dominee die vervolgens een preek hield, had wat ons betreft thuis mogen blijven. Ludie had ons al gewaarschuwd: dit is een erg conservatieve gemeente dus ongetwijfeld ga je dingen horen waar je het absoluut niet mee eens bent ... en dat klopte. Maar het ging ons uiteindelijk om de gospelmuziek en die was prachtig, alle elementen van de muziek hoorden en zagen we terug. Een tour die we zeker aan kunnen raden en (het moet gezegd) grotendeels dankzij Ludie.

Na de toer slenterden we nog wat in de zon over de Brooklyn Promenade en door Brooklyn Heights, erg dure buurt trouwens, en lunchten op een fijn terrasje. En daarna weer terug naar Manhattan waar we het hogerop zochten. Een flink stuk hoger, namelijk op "the top of the Rock". Daarmee wordt overigens geen echte rots bedoeld, maar het Rockefeller-gebouw, kortweg "the Rock". Toegang tot het observatieplatform zit ook inbegrepen in onze New York Pass (NYP) en het is inderdaad prachtig om de stad van daaruit te bekijken, maar eerlijk gezegd zouden we het niet hebben gedaan als we er apart kaartjes voor zouden moeten kopen. De officiële prijs, $ 34,-- zou ons echt te gortig zijn. 

Na 10 minuten waren we wel uitgekeken en daalden we weer af en eenmaal op straat daalden we nog verder af richting de Hudson River, pier 83. We gaan aan boord om de stad, badend in "golden sunlight" (altijd tussen va. 5 en 7 uur), vanaf het water te bekijken. We hadden de dag bijna niet mooier af kunnen sluiten, geniet van de foto's!