Op zeeniveau

Op weg naar San Pedro de Atacama maken we een tussenstop in Arica. 's Ochtends vroeg vertrokken we met de bus vanuit Arequipa naar Tacna. Daar aangekomen zouden we op zoek moeten naar ene Pablo van Pullman die ons aan een "colectivo" naar Arica (in Chili) zou helpen. Niet nodig want zodra we de bus uitstapten, had Pablo ons al gevonden. En inderdaad, in no time zaten we met zijn 6-en (5 passagiers en 1 chauffeur) in een aftandse Ford Taurus. Met zijn 3-en voorin, dus knieën ongeveer in de nek ... het zou echter maar een ritje van 1,5 uur zijn + misschien wat "grensgedoe", dus op zich goed uit te houden. De chauffeur hield echter van doorrijden en binnen 20 minuten waren we al bij de grens. Uitstappen, langs de douane, instappen, na 500 meter weer uitstappen, deze keer (rug)tassen mee, weer langs de douane en weer instappen. Ook dit klusje was in 10 minuten geklaard en met dezelfde rotgang gingen we door naar Arica. Nog geen half uur later werden we gedropt op het busstation. Even wat pesos pinnen en richting hotel.
Het hotel, oud maar schoon én met hele vriendelijke mensen, ligt middenin het centrum van een verder niet zo heel bijzondere havenstad. Er staan weliswaar 3 door Eiffel ontworpen gebouwen en het ligt naast een hoge heuvel met een prima uitzicht op stad en haven, maar dan heb je het ook wel gehad. Ooit is er echter hevig om gevochten in de zogenaamde "Salpeteroorlog". De strijd ging tussen Peru en Bolivia aan de ene kant en Chili aan de andere met als inzet gebiedsuitbreiding, toegang tot zee én salpeter. Na zo'n beetje 5 jaar werd de oorlog beslist in een zeeslag op 21 mei 1884 in het voordeel van Chili. Treurige consequentie is dat Bolivia qua landoppervlakte bijna gehalveerd werd, geen directe toegang tot zee heeft, duur moet betalen voor de treinverbinding die er wel is en de marine tegenwoordig aan het Titicacameer gevestigd is ...
Natuurlijk de heuvel beklommen - we moeten tenslotte blijven trainen voor de Incatrail - en de nodige mooie plaatjes geschoten. Dadelijk met de nachtbus naar SPdA; 13 uur in de bus ... gelukkig hebben we "bed service".