High & Low

Vroeg op, want de wandeling van vandaag start om 09.30 uur in Downtown Manhattan en we hadden besloten daar in de buurt te ontbijten. Wel zo handig dan om alvast daar te zijn, hoeven we ons niet te haasten. Consequentie was wel dat we middenin de ochtendspits in de metro zaten. Geen punt, ware het niet dat een zwerver daar kennelijk de nacht had doorgebracht en die ochtend uitsliep. Hij bezette al doende 4 zitplaatsen + een "vrije omtrek" van een meter. Hij had waarschijnlijk in geen maand een kraan gezien en stonk een uur in de wind. Arme sloeber.

Na een half uurtje waren we bij het eindpunt van de lijn, om de hoek van het trefpunt. Ontbijtje in een gezellig zaakje en vervolgens naar de overkant waar de gids al stond te wachten. We maken deze ochtend een korte wandeling door Chelsea Meatpackers District en over de High Line. New York bestaat uit verschillende delen, allemaal eilanden en maar 1 deel dat aan het vasteland vastzit (The Bronx). Het beroemdste en kleinste van die eilanden is Manhattan. De indianen noemden het ooit Mannahatta, wat zoveel betekent als "the land of the many Starbucks", uhh ... land of the many hills dus. (Maar het zou nu zomaar kunnen, iedere 100 meter is er weer een Starbucks met gratis wifi, wel zo handig als je op straat even een adres moet opzoeken).

In dit gebied reden vroeger de treinen met voedsel de stad binnen. Bij de Chelsea Market was het een dusdanig onveilig stuk dat het daar "death avenue" heette. Op een bepaald moment moesten er mannen, de zogenaamde West Side cowboys, met een rode lantaarn op een paard voor de trein uitrijden om de mensen te waarschuwen (je zou toch denken dat de trein zelf groot genoeg is ....). De High Line was 1 van de spoorlijnen. Nadat in de jaren '50 het vervoer steeds vaker per truck plaatsvond en er steeds minder treinen reden werd een groot deel van de spoorlijnen gesloopt. Eén hooggelegen lijn werd echter deels behouden en is nu een stadspark. Na de wandeling (met vandaag helaas een wat minder interessante gids) kletsten we onder het genot van een kop koffie nog wat na met een Nederlands gezin.

Op naar de volgende activiteit. We pakten metrolijn 1 en stapten op het eindpunt bij de South Ferry uit. Even de NYP laten zien bij het ticketloket en we konden de boot op. Eerste stop: Liberty Eiland. Vaste prik voor iedere "first time" bezoeker: Lady Liberty moet natuurlijk van dichtbij bekeken worden. Het beeld is een cadeau van de Franse bevolking aan de VS ter gelegenheid van 100 jaar onafhankelijkheid. Het is ontworpen door Bartholdi (gebaseerd op de Kolossus van Rodos) en technisch mogelijk gemaakt door Eiffel (inderdaad dezelfde die...).

Het werd als een enorm bouwpakket naar de VS verscheept en moest daar natuurlijk wel ergens op geplaatst kunnen worden. Daar werd echter door de regering geen geld voor beschikbaar gesteld. Uitgever Pulitzer vond dat niet kunnen en besloot een oproep te doen aan de bevolking om geld te doneren: crowdfunding avant la lettre. En aldus kon er een voetstuk met het beeld erop op het eiland geplaatst worden. Het beeld lijkt massief maar is hol van binnen en bestaat uit plaatjes koper dat maar 2 pennies dik is. Na een rondje om deze dame heen werd het tijd om de ferry naar het volgende eiland te nemen.

Intussen werd het alsmaar mistiger en warmer tegelijk. Misschien morgen beter weer? We zijn de regens nu eigenlijk wel zat. Voor de volgende stop maakte dat echter niet uit want daar zouden we voornamelijk binnen zijn. We waren aangekomen op Ellis Island (https://nl.wikipedia.org/wiki/Ellis_Island). Het eiland waar alle immigranten die in de 19e eeuw van boord kwamen diverse keuringen en controles moesten ondergaan (soms zelfs in quarantaine moesten). En daarna werd bepaald of ze wel of niet tot de VS werden toegelaten. Het wrange is dat alleen de 3e klas passagiers deze strenge keuring moesten doorlopen. Alle 1e en 2e klas passagiers hoefden, bij wijze van spreken, alleen maar hun naam te noemen om toegelaten te worden. Je krijgt er wel een goede indruk van hoe het geweest moet zijn en hoe schrijnend de willekeur soms kon zijn (dat er bijvoorbeeld van een heel gezin 1 iemand rücksichtslos teruggestuurd werd). Feitelijk een onderwerp dat nu nog, zeker in Europa, actueel is. 

Na al deze indrukken gingen we, eenmaal weer terug op Manhatten, met de Big Bus (die daar toch toevallig stond) naar Times Square om de bustickets op te halen (die hadden we eigenlijk nu al nodig maar we hadden een soepele buschauffeur). En het was nog een leuk ritje ook, met een goede verteller aan boord. Even lekker zitten en luisteren in plaats van rondlopen en lezen. Na het ophalen van de tickets weer de bus in en op weg naar het "9/11 memorial". Een indrukwekkende plek, echt nog steeds onvoorstelbaar wat er destijds in 2001 gebeurde en wat een impact dat heeft gehad. Op de plek waar de 2 torens stonden zijn er nu 2 grote vierkante "putten" met daarbinnen ook weer een put, en langs de randen loopt er water in, een soort vierkante waterval. De rand eromheen is vrij breed en erop staan de namen van alle mensen die destijds zijn omgekomen. Hier word je wel even stil van. 

Het was een memorabele dag, veel geschiedenis en heftige ervaringen. Morgen de laatste volle dag in New York!