Brug & Park

28 april 2017

De laatste volledige dag in NYC zou het mooi weer worden. Dus vol verwachting naar buiten gekeken: weer bewolking & regen. En toen kregen we ook nog slecht nieuws. Onze oudste kat, Case, was die nacht overleden. Niet onverwacht, ze was al een tijd niet meer gezond & fit, maar we hadden gehoopt dat ze het nog even vol zou houden. Helaas .... 

Onze laatste wandeltocht tijdens deze citytrip begon om 11.00 uur. Alle tijd om weer eens uitgebreid bij Angie's te ontbijten. Bijkomend voordeel was ook dat de metrohalte die we moesten hebben daar vlakbij is. We knapten er wat van op en toen uiteindelijk ook de zon doorbrak, beloofde het gewoon een prachtige dag te worden. Na weer de inmiddels vertrouwde route met de metro, stapten we vlakbij het trefpunt uit. Best een flinke groep maar gids Katherine had het allemaal onder controle. Ze vertelde honderduit en we werden overladen met info en mooie verhalen. 

Thema van deze ochtend: de vermaarde Brooklyn Bridge. Eigenlijk had destijds niemand echt behoefte aan een brug. Het systeem van roeiboten voldeed prima. Maar de grondlegger ervan, John Roebling, dacht daar anders over, er moest en er zou een brug komen. Hij betrok ook zijn zoon en diens vrouw bij het project en dat was maar goed ook want net voordat de bouw echt begon, overleed hij. Onnodig want hij had weliswaar een ernstig ongeluk gehad maar had prima behandeld kunnen worden, ware het niet dat hij niet in dokters geloofde .... Zijn zoon nam het project tijdens zijn ziekbed al over. Die zoon, Washington, en zijn vrouw hadden allebei gestudeerd in Parijs en hadden daar ook allerlei nieuwe ideeën opgedaan.

Zo ontwikkelde hij de techniek om caissons af te zinken en daarin (dus onder water) aan de pijlers van de brug te werken. Zwaar werk en ze werden ook allemaal onverklaarbaar ziek, maar ja, het betaalde goed, dus er werd niet geklaagd. Later bleek dat ze iedere keer te snel weer omhoog gingen en waardoor het opgebouwde stikstof in hun bloed uitzette met alle ellendige gevolgen van dien. Deze aandoening is later inderdaad de "caisson ziekte" gaan heten. Duikers kunnen er ook last van krijgen en worden er tijdens het halen van hun brevet ook altijd in getraind om niet te snel te stijgen. Afijn, ook Washington kreeg er erge last van, zo erg dat hij niet meer de deur uit kon.

Dat leidde ertoe dat Emily, zijn vrouw, iedere dag naar de bouw ging om verslag uit te brengen en opdrachten over te dragen. Aangezien zij echter zelf ook al die kennis had, duurde het niet lang voordat zij tenslotte de hele bouw leidde. Elf jaar lang en met een prachtige brug als resultaat. Heel bijzonder in die tijd, vrouwen mochten nog niet eens stemmen, maar zij kreeg dit toch maar mooi voor elkaar!

Ondertussen wandelden wij vanuit Manhattan over de brug, die eigenlijk voor paard en wagen gebouwd was, maar waar inmiddels duizenden auto's per dag overheen gaan. Het ontwerp was dusdanig veilig gebouwd dat het wel 6x het toegestane kon dragen. De brug ziet er ook behoorlijk solide uit. In het midden is het pad waarop wandelaars en fietsers de oversteek kunnen maken, destijds al zo ontworpen door John. Een mooie brug met een mooi verhaal. Katherine zat vol verhalen en het voert te ver om hier alles te herhalen, maar als je het interessant vindt, er is zat over te lezen.   

We eindigden de toer aan de andere kant, in Brooklyn in de wijk Dumbo, "Down Under the Manhattan Bridge Overpass" (verzin het maar eens). In de stralende zon aan de waterkant een "slice of pizza" van Ignazio's gegeten en vervolgens weer als de wiedeweerga de metro in want er stond nog meer op het programma: een fietstocht door Central Park. Gids Philip, een Bulgaar die nu 3 jaar in de VS woont, nam ons en een Iers stel op sleeptouw. Prima fietsen en gelukkig met prima remmen en versnellingen want soms het ging best een flink stuk "up & down hill". Echt leuk om eens wat anders te doen dan lopen. Op diverse plekken in het park stopten o.a. bij Strawberry Fields, aangelegd ter herinnering aan John Lennon.

Tegen 6 uur waren we weer terug en liepen we richting het theater. Ja ja, we gaan een heuse Broadway musical meemaken. Van gids Eric hadden we eerder in de week een kortingscode voor een last minute goedkope tickets website gekregen. We hadden geboekt voor "A Bronx Tale", op en top een New Yorkse musical. Heel erg gejat van West Side Story maar een leuke voorstelling. We wilden ook nog Empire State Building bezoeken en vanaf het observatieplatform mooie foto's "New York by night" maken, maar helaas, ..... dikke mist! Dan maar afsluiten met nog wat foto's op Times Square.

We hebben het heel erg naar ons zin gehad, alhoewel het super vermoeiend was en onze voeten heftig protesteren, maar het was het waard. We denken zelfs dat we er in de toekomst nog eens naar toe gaan, want er is nog veel meer te zien. 

Foto’s

5 Reacties

  1. Gerry Buijel:
    28 april 2017
    Wat weer een mooi verhaal! Een fijne terug reis. En heel jammer dat Case is overleden. XXX
  2. Truus Tol:
    28 april 2017
    Na een beetje verdriet om de kat,heel vervelend ,je wilt een vriendje nooit missen .
    Was het toch een mooie en leerzame dag,nu word het tijd de beentjes te late rusten en genieten van je foto,s en verhalen !
    Bedankt ,groet en veilige thuiskomt !
  3. N.M. Ferreira:
    28 april 2017
    Wat rot als je zo ver weg bent en dan dit moet aanhoren over je kat... Goed dat jullie alsnog je plan trokken en dan dat verhaal over de brug! Maf hoor! Als jullie Katherine niet hadden gesproken hadden wij dit ook nooit geweten!
  4. Annemarie:
    29 april 2017
    Sterkte met het verlies van jullie "oudste". Vaak als je er niet bent. Nou gelukkig maar misschien en afleiding door deze reis. Weer veel meegemaakt zo te lezen. Xxx
  5. Machteld:
    29 april 2017
    Wat naar van Case. Een trouw maatje dat jullie moeten missen. Wat zal dat vreemd en leeg zijn bij thuiskomst. Heel veel sterkte lieve Hilke en Paul. Inderdaad goed dat jullie toch "verder" zijn gegaan. Een mooi verhaal over die brug! Leuk van dat fietsen!
    Leuk verhaal weer van een mooie reis. Bedankt. Ik had nu eindelijk eens de tijd om op m'n gemak mee te lezen . Wel thuis en tot gauw.